‘Ik kan het niet maken om niet te gaan’ dat zei mijn vriendin toen ik haar vroeg waarom ze met tegenzin naar een feestje van een collega ging, een afscheidsfeestje ook nog! Maar waarom kun je dit niet maken? Waarom voelen we ons toch iedere keer weer genoodzaakt om op uitnodigingen in te gaan terwijl we liever iets anders zouden doen? Waarom zeggen we zoveel JA tegen anderen en zoveel NEE tegen onszelf?
Ik hoor vaak als reden van het ‘overlopen’ dat de sociale druk in de nek hijgt. Het gevoel hebben ‘mee te moeten draaien’ en zo in de ratrace te zijn beland. De sociale druk is echter een zelf gecreëerd verhaal.
Wij vullen onszelf, gevoed door de media, met de ‘fear of missing out’ (fomo). Deze maakt het haast onmogelijk om een feestje over te slaan, niet naar die verjaardag te gaan of geen vrijwilligerswerk te doen op dit moment. Stel je voor dat we wat missen!
De echte reden dat we geen keuzes kunnen maken is dat we niet helder hebben wat ons nu echt een fuck kan schelen.
In de ideale wereld spreek ik 30 talen, zie ik er iedere dag op en top verzorgd uit, ben ik een voorbeeldige moeder, sta ik altijd voor mijn vriendinnen klaar, ben ik de perfecte (huis)vrouw, is mijn bedrijf nu al 10 stappen verder en wordt ik niet moe door alleen al hieraan te denken.
We stellen zoveel belachelijk hoge eisen aan onszelf dat frustratie het resultaat is. Hoe meer je eist van jezelf, hoe minder er uiteindelijk zal lukken. Het is niet zo dat we niets van onszelf mogen verwachten, we moeten het alleen niet allemaal tegelijkertijd willen. Succes is het gevolg is van ‘doelgerichte training’.
Uitzonderlijke prestaties komen in veel mindere mate voort uit talent dan uit toewijding, focus en doorzettingsvermogen. Om ergens goed in te zijn moeten we er dus veel tijd aan besteden. Nu is tijd een enorm kostbaar en schaars bezit. We kunnen dus niet overal in uitblinken omdat we simpelweg niet zoveel tijd tot onze beschikking hebben.
Makkelijker nee leren zeggen is daarom cruciaal voor het behalen van succes en het maakt het leven ook een stuk fijner! Dit NEE leren zeggen start allemaal met het maken van een ‘fuckbudget’. Dit potje gaat over jouw tijd, geld en energie.
Schrijf per thema eens voor jezelf op welke aspecten of taken je van dat thema fuckwaardig vind en bij welke je een ‘fuck this’ kunt noteren.
In de realiteit ben ik niet alles wat ik van mezelf eis op hetzelfde moment, daarom kies ik mijn prioriteiten per week en toets ik deze aan mijn ‘fuckbudget’!
In dit budget heb ik per thema alles genoteerd waar ik mijn tijd, energie of geld aan wil besteden. Al het andere krijgt gewoon bij voorbaat een ‘fuck that’. Nu ben ik best een generalist en heb ik een brede interesse en een lichte vorm van perfectionisme, de ideale cocktail om nog steeds veel van jezelf te vragen, ook binnen het fuckbudget.
Daarom prioriteer ik mijn thema’s per week en rouleer ik de aandacht die mijn fuckwaardige thema’s krijgen. Als mijn focus deze week op mijn onderneming ligt dan krijgt die gewoon simpelweg voorrang op andere zaken. Binnen deze focus weet ik dankzij het ‘fuckbudget’ waar ik mijn tijd, energie of geld aan wil besteden.
Dus de ene week besteed ik meer tijd aan mijn vriendinnen terwijl de week daarna de focus op mijn onderneming ligt.
Uiteindelijk is nee zeggen een dikke ja tegen jezelf. De basis is dus dat je meer zelfvertrouwen krijgt, waardoor jij je minder snel verantwoordelijk voelt voor de reactie van de ander op jouw NEE.
De reactie kun jij nooit controleren en met een flinke dosis zelfvertrouwen wordt je minder snel op de kast gejaagd. Nergens een ‘fuck’ om geven is helemaal niet de bedoeling maar wat meer ‘fuck thats’ daar is niets mis mee.
Heb jij jouw fuckbudget al opgemaakt?